منصور قدرخواه، هنرمند ارزنده مقاومت
تو در نماز عشق چه خواندی؟ که سال‌هاست...
 |
| منصور قدر خواه |
دهم آذر ۹۴ هنرمند خوش‌نام و صاحب‌ذوق، عضو ارزشمند شورای ملی مقاومت و همدرد دیرین اشرفی‌ها ـ در حالی که در پشت کامپیوترش بر روی کیبورد خم شده بود ـ با تنهایی شاعرانه‌اش، به جاودانگی لبخند زد. او نگاه مهرآمیزش را از جهان ما برگرفت و به آن سوی ناشناخته‌های کهکشان باز کرد؛ هنگامی که ستارگان نیمه‌شب، گشاده‌پلک و دریغ‌مند او را می‌نگریستند و ماه آواره‌ٔ غربت، در حسرت دیدار دگرباره چشمان هنرمندش، هم‌چنان بر پنجره‌ٔ اتاق او درنگ کرده بود...
 |
| Add caption |
منصور قدرخواه، این کارگردان، صحنهپرداز و فیلم‌ساز توانا، نقاش با احساس و تصویر‌بردار شکارچی زیبایی‌ها، گرافیست و در عین‌حال اهل قلم، اکنون خود به پرتره‌ای درخشان و رشک‌برانگیز و مستندی دلپذیر تبدیل گشته است. چهره‌ٔ صمیمی و مهربان او در وفاداری تا به آخر به آزادی و آزادمنشی، در آلبوم جاودانگی، اکنون زیباترین و هنرمندانه‌ترین تصویر حیات اوست. او همدوش با مرضیه، آندرانیک، عماد رام، غلامحسین ساعدی، سعید سلطان‌پور و نسلی ادامه‌دار و شگفت از هنرمندان مردمی و انقلابی میهنمان، برای همیشه در قلب و خاطره‌ٔ مردم ما جای گرفت.
چه باید گفت؟!... بر گرده‌گاه چرخان این کره‌ٔ آبی، انسانها می‌آیند و می‌روند. این روند و آیند، بی‌انتخاب، و دخالت ماست اما در مجال به‌سرعت گذرایش، پرانتزی وجود دارد که در آن، می‌توان بیتوته‌ای کوتاه داشت. این بیتوته‌ٔ کوتاه همان است که شاعر عارفمسلک و سبزاندیش میهن ما، سهراب سپهری به آن می‌گوید «فرصت سبز حیات». در اینجاست که زندگی‌ها از هم تفکیک می‌شود و صف‌بندی‌ها شکل می‌گیرد و صدف از خزف بازشناخته می‌شود.
|
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر